Tekst: Danny van der Linden
Wie in Milaan in een taxi stapt en de naam van Marco van Basten noemt, heeft kans op een voorstelling van buitengewone proporties. De chauffeur zal een octaaf hoger en een beetje sneller beginnen te praten. Wie goed kijkt zal kippenvel op zijn armen waarnemen en lichte vlekken in zijn gezicht. Kortom: bijna dertig jaar na zijn afscheidsronde in San Siro (in een roze overhemd en een bruin jasje) is de Utrechtse voetbaltovenaar allerminst vergeten in de stad waar hij furore maakte. Dat zal ook iedereen die de stad bezoekt zien. Regelmatig duikt ergens een een foto van Van Basten op. En anders wel van Ruud Gullit of Frank Rijkaard. Met name in de omgeving van het stadion Guiseppe Meazza San Siro zijn deze drie als heiligen afgebeeld in de voetbalgekke Noord-Italiaanse stad.
Over heiligen gesproken. Wie Milaan bezoekt zonder een bezoek te brengen aan de befaamde Duomo is op zijn minst lichtelijk gestoord. Deze kathedraal is voor iedereen het bezichtigen waard. Via een lift kom je op het dak waar de meest schitterende foto’s gemaakt kunnen worden. De details in dit bouwwerk zijn zo onvoorstelbaar goed gemaakt dat je regelmatig het gevoel krijgt in een kunstwerk rond te lopen. Een ontelbaar aantal beelden van belangrijke figuren zijn op schitterende wijze in en op de kathedraal te vinden. Uiteindelijk kun je via een nauwe trap de kathedraal van binnen bekijken. Ook dit is de moeite meer dan waard, al moet je wel in redelijke conditie zijn om alle trappen op en af te komen. Na afloop is een verfrissend drankje in de buurt van het plein voor de kathedraal zeker een aanrader. Doe dit niet op het plein zelf, want daar zijn de prijzen twee keer hoger dan een straat verderop.
Na een bezoek aan de Duomo gingen wij op pad naar dat waar we voor gekomen waren. Een avond in het heilige der heiligen: Stadio San Siro. Dit keer voor de wedstrijd tussen AC Milan en Bologna. Anders dan in Nederland is het al uren voor de wedstrijd gezellig op het terrein voor het stadion. Talloze eettentjes worden afgewisseld met de gebruikelijke marktkramen met sjaaltjes, shirtjes, vlaggen, petjes en mutsen. Ook hier kun je je hart ophalen aan de drie Nederlanders die Milaan wisten te veroveren. Hun afbeeldingen staan op shirtjes en andere spullen. Dat moet Tijani Reijnders nog maar zien te bereiken. De van AZ afkomstige jongeling speelt zeker niet onverdienstelijk in de Serie A maar is nog lang geen clublegende. Tegen Bologna werd overigens de show gestolen door een andere Nederlander Joshua Zerkzee. Hij speelde een uitstekende wedstrijd in het stadion waar voetbal tot een hogere macht wordt gerekend. Dat is te merken aan hoe men meeleeft met de wedstrijd. De tifosi kunnen op het ene moment huilend op de tribune zitten schreeuwen na een tegendoelpunt om daarna in een orgastisch juichen uit te barsten als Milan scoort. Als nuchtere Hollander kijk je er naar, schud een keer je hoofd en gaat over tot de orde van de dag. Overigens eindigde deze wedstrijd in 2-2.
Na afloop van de wedstrijd kwamen we terecht in een situatie die je alleen maar ‘Italiaans’ kunt noemen. Auto’s, scooters, fietsers, wandelaars…. allemaal herrie makend gingen ze dezelfde kant, die naar het centrum, op. Zoveel herrie en chaos ken je van de televisie, maar hier werd niets geacteerd. Moe maar voldaan stapten we uiteindelijk in een taxi die ons naar ons hotel bracht. We sliepen die nacht heerlijk.
Maar de volgende dag ging de wekker bijtijds. In het, door JRM uitstekend geregelde, hotel aten we een prima ontbijt en vroegen we in de lobby om een taxi. Die stond vier minuten later voor het hotel. Zodoende konden we vroeg op pad voor de volgende activiteit van onze voetbalreis: het San Siro Museum.
Ook dit museum is de moeite meer dan waard. Bij binnenkomst word je eerst geconfronteerd met shirtjes van wereldsterren die ooit in San Siro hebben gespeeld. Natuurlijk ontbreekt ook hier een shirt van Van Basten niet. Maar ook de tricots van Maradonna, Cruijff, Pele, Zlatan en Beckham ontbreken niet. Vanuit deze plek gaat de tour door naar de catacomben van het stadion zelf. De mixed zone, de kleedkamers van AC Milan en Inter Milan… Niks wordt overgeslagen en aan dankzij een gids kom je leuke dingen te weten over deze plekken waarna je afdaalt in de spelerstunnel. Dit is altijd een bijzondere plek. Waar je ook komt. Maar bedenken dat je dezelfde tunnel loopt als al die wereldsterren is uitzondelijk. Vanuit de spelerstunnel volgt, uiteraard, de heilige mat. En pas dan heb je door hoe imposant dit stadion is. Pas dan zie je hoe hoog de tribunes zijn. Pas dan krijg je kippenvel en voel je je, ook als veertigjarige man, weer een klein jongetje. Geweldig om mee te maken!
Na dit hoogtepunt kun je een kijkje nemen op de tribune en ga je via een doorgang naar het toetje van de stadiontour: een tentoonstelling over de historie van het Italiaanse nationale elftal. Shirtjes, gewonnen bekers, toegangskaartjes en andere memorabilia zijn te bezichtigen en best leuk om eens te zien, al is de confrontatie met de halve finale van Euro 2000 best pittig als Nederlander.
Natuurlijk eindigt de tour in de fanshop waar het ene gedeelte rood-zwart is en de andere kant geheel in blauw-zwar is gehuld. Na afloop dronken we nog iets in de schaduw van de enorme tribune om vervolgens met de metro vrij eenvoudig terug te gaan naar het centrum van Milaan. Dit keer om het kasteel ‘Castello Sforzeso’ eens te bekijken. Dit enorme complex staat midden in de stad en met een beetje verbeelding kun je je voorstellen hoe in vroeger tijden ridders en jonkvrouwen rondliepen op deze plek.
Een nadeel van Milaan: overal lopen mensen rond die iets van je willen. Ze verkopen de meest gekke dingen. Je moet daar wel tegen kunnen, maar wij konden zonder grote problemen lopend door naar onze volgende bestemming: Via Montenapoleone. Niet omdat we in deze winkelstraat iets gingen kopen, want alleen de duurste merken vind je in deze straat. Maar deze straat is overdekt en best leuk om eens te zien. Wel leuk om te beseffen is dat de meeste mensen die er lopen geen winkel in gaan om een tas van een paar duizend euro te kopen. Maar blijkbaar is het kijken naar een winkel met Gucci er op al een leuke activiteit voor veel mensen.
Uiteindelijk eindigden we deze dag in een gezellig en uitstekend restaurant waar we na een heerlijke maaltijd een echt Italiaans dessert tot ons namen. Eenmaal terug in het hotel was het tijd om onze koffers weer een beetje in de pakken, want de volgende dag moesten weer uit ons hotel en zou de terugreis naar Nederland beginnen.
En dus stonden we de laatste dag van onze reis bijtijds op. Na een laatste ontbijt, haalden we onze koffers van de kamer en gingen met de taxi op pad naar de bottenkathedraal. Die is niet groot of spectaculair, maar wel bijzonder. Honderden overblijfselen van overleden mensen staan tot aan het plafond opgesteld in een kleine kathedraal. Interessant om eens gezien te hebben. Na een ijsje in de buurt van het centraal station van Milaan, kochten we voor zeven euro per persoon een buskaartje naar luchthaven Linate. Bij het opstijgen keken we terug op een heerlijk weekend, met dank aan de mannen van JRM Reizen.
